Merak ettim ya.,
Gece de rüyama girdi, sabah “Hayırdır inşallah” diye uyandım.
Ben Antalya’da yaşıyorum yahu.
Bu kentte 40 yıldır da gazetecilik yapıyorum.
İşine gelmeyen inanmaz, tanıyan da “Belki bilir” diyeceğim de, kimseyi şahit göstermeye asla ihtiyacım olmadı.
Sabahları kimi zaman Kaleiçi Yat Limanında aldık soluğu. Erken saatte yudumladık kuppes, izmarit ya da mercan kokan bardaktan çayımızı.
Kooperatif başkanı Ercan abimin (sağ ise Allah uzun ömür versin) balık ihalesindeki 3-5-6 haykırışları uzun hava gibi gelirdi kulağımıza.
Kimi zamanda Diyarbakırlı Hasan’ın serpme börek dükkanında.
“Antalya’nın ne alakası var Diyarbakırlı Hasan’ın serpme börek dükkanı” demesin kimse.
Tevfik aga mı geçip gidecek değilim her halde.
Hasan’ı da bilen bilir.
Paçacı Şaban’ı, Piyazcı Mustafa’yı da mı yad edeyim şimdi?
Fondip Mustafa amcamın, 7 Mehmet Hakkı abimin, Belvü Adem’in hiç mi hatırı kalmaz?
Şehir Restoran Sado, Yalım Hüseyin ne bileyim çorbacı Ali Baba’da gelip geçti bu dünya şehri Antalya’dan amma, hala köyde yaşıyor gibiyiz değil mi?
Menderes Türel’in yaptığı, Alt-Üst geçitler sayesinde, “Yok ya evet biz dünya güzeli bir yerde hayatımızı sürdürüyoruz” demekten kendimizi alamıyoruz da.,
Yaşamlarımızdan 15-20 yılımızı çalan ne Mustafa Akaydın’ları unuta biliyoruz ne de diğer gaspçıları.
Yazımın girişinden nerelere geldik.
Hiç kimse kusura bakmasın ben Antalya denince elimde olmayaraktan da olsa çoklu düşünüyor, bir o kadar da derinlere dalıyorum.
1980’li yılların başında tanıdım Çetin Osman Budak’ı. Kendisi benden 2 yaş büyüktür. Dolayısıyla “Abi” derim.
Gençliğinin baharında baya baya hatırı sayılır solculardan olduğundan, özellikle 1980 öncelerinden Antalya’da tanınan bilinen birisiydi.
Hayat bu ya, ama Üniversitesini yanlış tercih yapmış, Erzurum Atatürk Üniversitesi diye.
Solcuyu, Erzurum’da okutacaklar. Karslı bile o devirde otobüsünden kafasını uzatamıyordu oto garda.
Zaten anca 1 yıl okuyabildi.
Tesadüfen Karayolları servisinde karşılaştık Budak ile. Kendisine okul aradığını öğrenince, “Muğla’ya gel dedim” aval aval baktı suratıma.
“Muğla’da işletme yok ki” demez mi?
O devirde internet, Watsapp neyim mi var? İşletmeden mi haberi olacak. Benim de futbolcu arkadaşlarımın tercihlerinden bilgim olmuştu Çetin’e sattım. Satarken de, “Muğla da sen gibi komünisttir rahat edersin” demeyi ihmal etmedim ki haykırdı:
“Eğer Muğla olsun dile benden ne dilersen.”
Mezun oldu geldi. İyi bir iş adamı, sonra ATSO Başkanı ardından da Antalya Milletvekili ve CHP Genel Başkan Yardımcısı oldu.
İnsanoğlu için hayat emin olun ki tesadüflerle doludur. Önemli olan o tesadüfleri yerinde ve zamanında değerlendirmektir.
Kim kimin ne yaşadığını biliyor?
Ama bildiğini zannedenler o kadar çok ki say say bitmez.
Bu vesileyle.
Önümüzde bir yerel seçim var mı?
CHP’den kimler sürekli telaffuz ediliyor?
Biz dahil hatta CHP’nin bana göre en ileri gelenleri bile.
Varsa yoksa Muhittin Böcek ya da Ümit Uysal. Sanki CHP bunların babalarının çiftliği.
Çetin Osman Budak aday adayı değil mi arkadaş?
Neden “Acaba” diyen yok?
Ben diyorum. Kimin işine gelmezse gelmesin demeye de aday netleşinceye kadar devam edeceğim.
Neden Çetin Osman Budak değil.
Kimden neyi eksik?