Eskilerin meşhur olmuş, uzunca bir süre milletin diline dolanıp, o dilden düşmemiş bir şarkı vardır.
“Kader diyemezsin, sen kendin ettin” diye.
Bazılarının doğduğu ev kaderi oluyor, o evde hayattan göçüp gidiyor. Hatta bu isimle dizi bile yaptılar.
Bazıları Kaderli oluşundan mı yoksa, keriz çokluğundan mıdır nedir, bulduğuyla öyle yollar alıp, hayaline bile göremeyeceği yıldızı yüksek tatil köyleri. Ne bileyim otellerde, bir elin yağda, bir elin balda. Şehrin parmakla gösterilen konutlarından birinde ikamet derken yaşam.
E bunun adı da kader!..
Ama Nankörlüğün, vefasızlığın, gerçekleri bir çırpıda silip atmanın adı asla ve asla kader ya da kadersizlik olamaz.
Zaten nankör nankördür de, yediği bir lokmanın dahi hatırını gütmeyen, insanım diye toplum içerisinde dolaşıyor, ya da dolaşanlar mutlaka oluyor ya, yanarım ben ona yanarım.
“Hayırdır?.
Bu dert keder neyin nesi” diyeni duyar gibiyim.
Emin olun öyle kayda değer ne bir derde, ne de kedere sahibim.
Şükürler olsun bugünümüze, şükürler olsun bundan sonramıza.
Bayramı fırsat bilip önce Seydikemer’e, (Bilmeyenler için Seydikemer Muğla’nın Antalya’ya en yakın olan ilçesidir) sonra Fethiye derken Ortaca’ya gittim.
Yıllar önce bu köşeden anne ve babam için, “Bizim kocamanları ziyaret ettim” diye yazdım diye, “İnsan büyükleri için öyle cümle kullanmamalı, kullanamaz” diyen bir takipçim aklıma geldi.
Sağ ise, Allah kendisine sağlıklı uzun ömür versin, vefat ettiyse rahmet etsin.
Gocamanlarımızı ziyaretimizde öğrendim ki, çocuklumun Ziya Çavuşu (Zabıta) amcamız hakkın rahmetine kavuşmuş, Mekânı cennet olsun.
Ve bizim Ersin, Tahta’dır lakabı-ki yiğit lakabıyla anıldığından Ersin abimiz kızmaz bu hitaba.
“Sen yokken kimler göçüp gitti kimler” derken, “Kimler” diye sordum.
“Hangi birini sayayım ki” cevabı vermez mi?
“İyiler pek uzun yaşamıyor” diyecek oldum, “Sırası gelen gidiyor” dedi.
“E Ersin abi sen benden büyük olduğuna göre Allah sıralı ölüm versin” diyecek oldum, ondan da vaz geçtim.
Sanki kötüler, nankörler, ahde vefasızlar, kadir şinas nedir bilmeyen, ciğeri beş para etmezler bu dünyaya direk kalacaklar da.
Dönüş yolları felaket kalabalıktı. Her yer resmen araç kaynıyor.
Eskiden Antalya-Fethiye yayla yolu çok rahattı son 3-4 yıldır Ankara, İstanbul hatta Antalya yollarından farkı kalmadı.
Fethiye’den çık, Seydikemer’e kadar biraz olsun rahatsın Ama bir gir yayla yoluna-ki özellikle uzun tatil sürecinin bitiminde solla önündeki aracı sollaya bilirsen.
O nedenle keyfe gittiysen dönerken sabırlı olacaksın ki evine ulaşa bilesin.
Dönüşte çok kötü bir kazanın üstüne denk geldik. Yol uzunca bir süre kapalı kaldı. Açıldığında da tek şeritten ulaşım sağlandı.
Gazeteci olduğumuzdan ve yapı itibariyle de meraklıyız ya, gittik sorduk öğrendik o kazada sürücü ile eşi oracıkta hayatlarını kaybetmiş. Kızlarını ise ağır yaralı olarak ambulans hastaneye götürmüş.
İşte bunan adı kaderin ta kendisi de, bazen de insanoğlu kendi kaderini kendisi çiziyor.
İnsan ömrü hakikaten pamuk ipliğine bağlı derler de, birçok insan buna pek inanmaz. Ölmeyecekmiş gibi yaşamasına devam eder.
Kimisi yukarıda da dediğim gibi Nankörlüğüne nankörlük katıp, şerefsizliklerine aldırmadan.
Kimisi insanca yaşayarak ya da yaşatarak.